ΔΕΝ είμαστε, ΔΕΝ θέλουμε, ΔΕΝ πρόκειται να γίνουμε ΠΑΣΟΚ

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το ΠΑΣΟΚ της εποχής μας ούτε καμία του εκδοχή, ούτε φιλοδοξεί να γίνει κάποια.


«Καλό» ΠΑΣΟΚ, «κακό» ΠΑΣΟΚ, «υπεύθυνο» ΠΑΣΟΚ, «άρρωστο» ΠΑΣΟΚ, «χρήσιμο» ΠΑΣΟΚ, «μεγάλο» ΠΑΣΟΚ, «μικρό» ΠΑΣΟΚ, «Ανδρεοπαπανδρεϊκό» ΠΑΣΟΚ, «Σημιτικό» ΠΑΣΟΚ, «ΓΑΠικό» ΠΑΣΟΚ, «Βενιζελικό» ΠΑΣΟΚ, «Τσοχατζοπουλικό» ΠΑΣΟΚ και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Αδιαμφισβήτητα το ΠΑΣΟΚ, με την όποια εκδοχή του, σφράγισε τη σύγχρονη ιστορία και τη μεταπολιτευτική περίοδο των τελευταίων 40 ετών. Την αποτίμηση της πορείας του ΠΑΣΟΚ θα την κάνει η ίδια η ιστορία.

Το ΠΑΣΟΚ όμως ιστορικά δεν ήταν μόνο κοινωνικές κατακτήσεις και εκδημοκρατισμός, ήταν και διαπλοκή και μάλιστα με ανοχή ενός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας που είχε συνθηκολογήσει - βολευτεί με αυτή την κατάσταση

Οι οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές εξελίξεις από το 2010 ώς σήμερα ανέτρεψαν σχεδόν τα πάντα. Σήμερα εξαερώνονται από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ 2009-2011, ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. - ΛΑΟΣ 2011-2012, Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜ.ΑΡ. 2012 - 2013, Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ 2013- ... όσα δημιουργήθηκαν με κόπο και θυσίες από τον λαό για πολλά χρόνια και αίρονται κατακτήσεις που ακόμα και η σκληρή μεταπολεμική Δεξιά είχε αναγκασθεί να παραχωρήσει. Πολλές διπλωματικές εργασίες ή και διδακτορικά στο μέλλον θα γραφτούν για να διερευνήσουν το φαινόμενο ΠΑΣΟΚ στη μία του ή την άλλη του μορφή. Από το 2012, ήδη από τις εκλογές του Μαΐου, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε σε πρωταγωνιστικό ρυθμιστή της πολιτικής ζωής της χώρας, μία από τις κατηγορίες μερίδας των media, αλλά και όλων των κομμάτων σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το «νέο - κακό - παλιό - σάπιο - διεφθαρμένο» ΠΑΣΟΚ. Όλα αυτά εν μέσω μιας προπαγάνδας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκτροφέας και φιλικά προσκείμενος σε τρομοκρατικές ομάδες και ότι είναι θιασώτης του σοβιετικού τύπου σοσιαλισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα τον 20ό αιώνα, τρανή απόδειξη ότι «το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνην»!


Θα γράψουμε το δικό μας βιβλίο Ιστορίας

Τι είναι λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ απ' όλα αυτά που προαναφέρθηκαν; Λίγο απ' όλα; Κρατά τα καλά και πετάει τα κακά όπως κάνει ο Σταύρος Θεοδωράκης; Ή τίποτα απ' όλα αυτά; Αν και οι βεβαιότητες είναι κακός σύμβουλος στην πολιτική, ίσως αυτή εδώ η εξαίρεση να επιβεβαιώσει αυτόν τον κατά τεκμήριο σωστό κανόνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτα απ' όλα αυτά και δεν έχει να ζηλέψει κάτι απ' όλα αυτά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το ΠΑΣΟΚ της εποχής μας ούτε καμία του εκδοχή, ούτε φιλοδοξεί να γίνει κάποια. Θα πορευτεί όπως και πορεύεται μέσα στη σύγχρονη ελληνική και ευρωπαϊκή Ιστορία και θα γράψει το δικό του βιβλιαράκι, μικρότερο ή μεγαλύτερο. Σε διαφορετικές εποχές υπάρχουν διαφορετικές κοινωνικές καταστάσεις, διαφορετικά δεδομένα, διαφορετικά ζητούμενα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέρχεται ως πολιτική δύναμη εν μέσω μιας πρωτοφανούς ανθρωπιστικής κρίσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καλείται απλώς να προχωρήσει ή να βαθύνει ήδη υπάρχουσες κατακτήσεις ή θεμελιωμένες αντιλήψεις, ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να ανατρέψει ένα θεσμικό, οικονομικό και κοινωνικό εκτρωματικό κατασκεύασμα που όμοιό του, στην Ευρώπη τουλάχιστον, ουδείς είχε ξαναζήσει. Δεν υπάρχει προηγούμενο, δεν υπάρχει εμπειρία, αλλά ταυτόχρονα δεν υπάρχει και χρόνος για καθυστέρηση.


Δημοκρατική παλινόρθωση

Το έργο που έχει να επιτελέσει ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, αν ο λαός τού δώσει την εντολή, είναι απολύτως διαφορετικό από εκείνο που περίμενε το ΠΑΣΟΚ το 1981. Τι τους ενοχλεί; Τους ενοχλεί ότι πολίτες που έδωσαν μάχες μέσα από το ΠΑΣΟΚ, μένοντας πιστοί στα οράματά τους για Δημοκρατία, παλεύουν τώρα μέσα ή δίπλα στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν κάνουν τους υπεύθυνους συνομιλητές του Σαμαρά, του Βορίδη, του Γεωργιάδη, του Καρατζαφέρη, του Μπαλτάκου... Εξοργίζονται δε όταν βλέπουν πολίτες που πριν από την κρίση ήταν συντηρητικοί και τώρα αναγνωρίζουν στο πρόσημο Αριστερά τη μόνη λύση.

Η συζήτηση όμως δεν σταματά στο αύριο αλλά προεκτείνεται και στο χθες. Το μίσος και η εμπάθεια ενός ακροδεξιού ηγετικού απαράτ που κατέχει την εσωκομματική εξουσία στη Ν.Δ. για τις δημοκρατικές κατακτήσεις της μεταπολίτευσης και το καμάρι τους για το σημερινό τσαλάκωμα της δημοκρατίας και την υποταγή της στους αυταρχικούς μηχανισμούς των κερδοσκοπικών funds δεν κρύβεται. Στο πλαίσιο των διαδικασιών της δημοκρατικής μετάβασης ιστορικά, το ΠΑΣΟΚ αξιοποιώντας μια υπαρκτή και ώριμη κοινωνική δυναμική συνέβαλε αποφασιστικά στις δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις της περιόδου που ανέτρεψαν τα συντηρητικά και αυταρχικά φορτία του μετεμφυλιακού σκηνικού. Ο φόβος τους λοιπόν για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι φόβος για τη «δημοκρατική παλινόρθωση» και αποστροφή για δημοκρατική εμβάθυνση.


Μηχανισμός διαφθοράς και εκμαυλισμού συνειδήσεων

Το ΠΑΣΟΚ όμως ιστορικά δεν ήταν μόνο κοινωνικές κατακτήσεις και εκδημοκρατισμός, ήταν και διαπλοκή και μάλιστα με ανοχή ενός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας που είχε συνθηκολογήσει - βολευτεί με αυτή την κατάσταση. Το ΠΑΣΟΚ ή καλύτερα στο ΠΑΣΟΚ είχε φωλιάσει και εκκολαφθεί ένας μηχανισμός διαφθοράς και εκμαυλισμού συνειδήσεων στα λαμπρά βήματα των πελατειακών μηχανισμών που και η Δεξιά κατά κόρον ακολουθούσε όταν εναλλάσσονταν στην εξουσία με το ΠΑΣΟΚ. Ενός μηχανισμού που από κοινού προσπαθούν να διαδώσουν την περίοδο της κρίσης θυσιάζοντας τμήματά του.


Οι καλικάντζαροι της Κουμουνδούρου

Όποιος παρακολουθεί με συνέπεια τα media, τα στελέχη της Ν.Δ. και του σημερινού ΠΑΣΟΚ, έχει καταλάβει οτι στα υπόγεια της Κουμουνδούρου κρύβονται κάποιοι πάρα πολύ κακοί άνθρωποι που προέρχονται κυρίως από το ΠΑΣΟΚ και έχουν βαλθεί τώρα που η χώρα σώθηκε να την καταστρέψουν ξανά. Προκαλεί πραγματικά εντύπωση το γεγονός ότι η Δικαιοσύνη δεν έχει αναδείξει ούτε μία υπόθεση αυτών των φριχτών καλικάντζαρων της Κουμουνδούρου, το γεγονός ότι Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ δεν έχουν κάνει καμιά ονομαστική καταγγελία και πως ακόμα και τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε με 4% διαφορά τις ευρωεκλογές και έχει 10% προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, τα media, που έχουν ρόλο ενημέρωσης και ρυθμιστή της ποιότητας της δημοκρατίας μας, αφήνουν στο έρεβος αυτή την τόσο επικίνδυνη κατάσταση.

Θέλουν να μας ταυτίσουν με κάτι που πεθαίνει και αφομοιώνεται για να προδιαγράψουν το δικό μας τέλος. Ξέρουν πολύ καλά όμως ότι δεν θα τους κάνουμε τη χάρη γιατί γράφουμε με τα δικά μας χέρια τον κώδικα αρχών και αξιών μας και με τη δική μας επαγρύπνηση θα τον διαφυλάξουμε όταν ο λαός μάς δώσει την εντολή να αλλάξουμε σελίδα. Θα κριθούμε για το δικό μας έργο και όχι για το τι έκαναν κάποιοι, κάπου, κάποτε.